171. கள்ளமுறுங் கடையேனுங் கடைத்தேறப்

சிலுவைமிசைக் கண்டேனே

1. கள்ளமுறுங் கடையேனுங் கடைத்தேறப் பெருங்கருணை
வெள்ளமுகந் தருள்பொழியும் விமலலோ சனநிதியை,[1]
உள்ளமுவப் புறுதேனை, உயிர்க்குயிரை, உலவாத[2]
தெள்ளமுகைத் தீங்கனியைச் சிலுவைமிசைக் கண்டேனே.

2. படிசாய்த்த[3] பெரும்பாவப் பரஞ்சுமந்து பரமர் திரு
மடிசாய்த்த திருமேனி வதைந்திழி[4] செங் குருதியுக,[5]
முடிசாய்ந்த பெருமானை மூதலகை[6] தலைநசுக்கிக்
கொடிசாய்த்த கொற்றவனைக் குருசின்மிசைக் கண்டேனே.

3. மூவினைக்கு மும்முதலாய், மும்முதலு மொருமுதலாந்
தேவினைக்கை தொழுதேத்துந் திரிகரண சுத்தருந்தம்
நாவினைக்கொண் டேத்தரிய[7] நல்லறத்தின் தனித்தாயைத்
தீவினைக்கோர் அருமருந்தைச் சிலுவைமிசைக் கண்டேனே.

4. மூவாத முதல்வனை, முதுசுருதி மொழிப்பொருளை,
ஓவாத பெருங்குணத்த உத்தமனை, உலகனைத்தும்
சாவாத படிகாக்கத் தனுவெடுத்துத்[8] துஜங்கட்டுந்
தேவாதி தேவனையான் சிலுவைமிசைக் கண்டேனே.

5. மறம் வளர்க்குங் களருளத்தை[9] வளமலிதண்[10] பணையாக்கி
அறம் வளர்க்கும் அருண்முகிலின் அன்புமழை மாரிபெய்து
புறம் வளர்க்கும் இரக்ஷிப்பின் புகழமைந்த புண்ணியத்தின்
திறம் வளர்க்குஞ் செழுங்கிரியைச் சிலுவைமிசைக் கண்டேனே.

6. காயொளியில்[11] கதிர்பரப்புங் களங்கமில் நீதியின் சுடரைப்
பாயொளிகொள்[12] பசும்பொன்னை, பணிக்கருஞ்[13] சிந்தா மணியைத்
தூயொளிகொள் நித்திலத்தைத்[14] தூண்டாத சுடர் விளக்கைச்
சேயொளிகொள்[15] செம்மணியைச் சிலுவைமிசைக் கண்டேனே.

 

ராகம்: ஆரபி
தாளம்: ஆதி தாளம்
ஆசிரியர்: ஹெ.ஆ. கிருட்டிணன்


[1] பரிசுத்த கண்ணின் செல்வப் பெருக்கை
[2] ஒழியாத
[3] பூமி சாயச் செய்த
[4] வருத்தப்பட்டு
[5] சிந்த
[6] பழைய பிசாசின்
[7] துதிக்கமுடியாத
[8] சரீரமடைந்து
[9] உவர் நிலமாகிய மனதை
[10] செழிப்பு மிகுந்த
[11] எரியுமொளிபோன்ற
[12] பரவுமொளிகொண்ட
[13] சொல்லுதற்கரிய
[14] முத்தை
[15] மிக்க ஒளியைக்கொண்ட