நான் ஒரு பாவ ஜென்மி
கண்ணிகள்
1. ஐயோ, நான் ஒருபாவ ஜென்மி ஆனேனே!
ஆண்டு ரட்சித் தருள்வாய்,-மனுவேலனே!
உய்யும்படி, தெய்வமே உன்னை அல்லால் எனக்கோர்
ஒதுக்கிட முண்டோ வேறே?-மனுவேலனே!
2. நல் வரமாய்ப் பெற்ற நீதி, சுசி, பாக்கியம்
ஞானம் எலாம் இழந்து,-மனுவேலனே!
சொல்ல வெட்கம் அநீதி, சுசிகேடு, நிர்பாக்கியம்,
துர்ப்புத்தியும் அடைந்தேன்,-மனுவேலனே!
3. மாட்சி உறும் சிங்கார வனமாம் என துளத்தை
மங்கு[1] கடாக்கி னேனே,-மனுவேலனே!
ஆட்சி கொளும் உன் சுத்த ஆலயமாம் என் நெஞ்சை
அலகைக் கிடம் ஆக்கினேன், - மனுவேலனே!
4. உன்னை முழுப் பெலத்தால் நேசியாமலே நெஞ்சம்
உரங் கொண்ட பாவி ஆனேன்;-மனுவேலனே!
என்னை நிகராக என் பிறனை நேசியாமல் நான்
இகலுற்[2] றிருந்தேனையா, - மனுவேலனே!
5. துப்புர வாம் சுத்தக் கண்ணனே, உன் முன் இன்னும்
துணிகர மாய் நடந்து,-மனுவேலனே!
இப்படி ஜென்ம கன்ம பாவத்தால் கேடடைந்த
ஏழைப் பாவிக் கிரங்காய், - மனுவேலனே!
[1] வாடிய
[2] பகைகொண்டு
ராகம்: நீலாம்புரி
தாளம்: ஆதி தாளம்
ஆசிரியர்: யோ. பால்மர்