1. என்னோடிரும், என் நேச கர்த்தரே,
வெளிச்சம் மங்கி இருட்டாயிற்றே;
மற்றோர் ஒத்தாசை அற்றுப் போயினும்
நீர் மெய்ச் சகாயரே, என்னோடிரும்.
2. நீர் மேலே குமிழ்போல் என் ஆயுசும்
இம்மையின் இன்ப வாழ்வும் நீங்கிடும்;
கண்கண்ட யாவும் மாறிப்போயினும்,
மாறாத கர்த்தரே, என்னோடிரும்,
3. நீதி யதிபதியாய் என்னண்டை
வராமல், சாந்தம் தயை கிருபை
நிறைந்த மீட்பராகச் சேர்ந்திடும்,
நீர், பாவி நேசரே, என்னோடிரும்.
4. நீர் கூட நின்று தாங்கி வாருமேன்,
அப்போது திமைக்கு நான் தப்புவேன்;
நீர் என் துணை என் பாதை காட்டியும்;
என் இன்ப துன்பத்தில் என்னோடிரும்.
5. நான் அஞ்சிடேன் நீர் கூடத்தங்கினால்;
என் க்லேசம் மாறும் உம் ப்ரசன்னத்தால்.
சாவே, எங்கே உன் கூரும் ஜெயமும்?
என்றாரவாரிப்பேன்; என்னோடிரும்.
6. நான் சாகும் அந்தகாரநேரமே
நீர் ஒளியாய் விண் காட்சி காட்டுமே;
பேரின்ப ஜோதி வீசச் செய்திடும்;
என் ஜீவன் சாவிலும் என்னோடிரும்.
H.F. Lyte, † 1850.
